သွ်တၱရက်မ္းဦးငယ္အမွာ

ဤ သွ်တၱရဟုဆိုရာ၌ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားေသာ ပုရိသ၊ ဣတၳိယ ဟုဆိုအပ္ေသာ လူသားတို႔၏ အသက္အရြယ္အပိုင္းအျခား၊ခြဲျခားထားပံု၊ ပညတ္သတ္မွတ္ပံု၊ သတၱေလာကတြင္ အနႏၲသတၱ၀ါဟု ဆိုရာ၌ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ စိတ္အေထြေထြဟုဆိုေသာ္ျငားလည္း မူလဇာတိစိတ္ႏွင့္ေစတသိက္ တို႔သာအေျခခံထားေသာ ပုတုဇဥ္တို႔၏ ေလာဘမူ၊ ေဒါသမူ၊ ေမာဟမူ တည္းဟူေသာ သဘာ၀ႏွင့္အေတြးအၾကံ၊ဇာတိအစဥ္ ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အရြယ္ေရာက္ပံု အရြယ္လြန္ပံု၊ အယုတ္ အလတ္ အျမတ္တို႔၏ လကၡဏာအဂၤါ၊အမူအက်င့္၊ပါရမီႏွင့္ကံတရားတို႔ကို ေထာက္ရႈျခင္း
ငွာေဆာင္အပ္၊  ေရွာင္အပ္ေသာ စာရိတၱ၊၀ါရိတၱတရား၊ မဂၢင္အလင္းကိုမျမင္ႏိုင္ေသးသမွ်ကာလ ပတ္လံုးေသာသတၱ၀ါတို႔၏  ဓေလ့ စရိုက္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ အျဗဟၼစရိယာအက်င့္ႏွင့္ စပ္ေသာ၊ ေဆးက်မ္းအဖံုဖံုတို႔ကိုမွီေသာ၊ နကၡတ္ေဗဒင္က်မ္းတို႔ႏွင့္ ေဒသနာေတာ္
က်မ္းတို႔ကိုမွီေသာ၊ ပုရိသသွ်တၱရ ႏွင့္ ဣတၳိယသွ်တၱရ က်မ္းငယ္အသြင္တစ္ေစာင္ကဲ့သို႔ လက္လွမ္းမွီသမွ် ေရးသားပါသည္။ သွ်တၱရက်မ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔သည္ စူဠ၊ မဟာ ဒီပနီဋီကာ ေခတ္အဆက္ဆက္ကိုျဖတ္လွ်က္ ေတာက္ပျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ ေမွးမွိန္ျခင္းလည္းျဖစ္သည္။
ယခု ကၽြန္ေတာ္ေရးမည့္အေရး ေတြးၾကည့္လွ်က္ ေရးခ်င္သည္၊ မေရးခ်င္သည္ဆိုသည္ထက္ ေရးသင့္သည္၊ မေရးသင့္သည္ကိုသာ အဖန္ဖန္ အခါခါစဥ္းစားေတြးေတာပါသည္။ သို႔အတြက္ ေဆးအပ္က်မည့္လူနာသည္ လံုခ်ည္စကို ဆြဲခ်ရသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ခြဲစိတ္ရမည့္လူနာသည္ အဖံုးအဖြင့္ကို ခ၀ါခ်ရသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္းဆင္ျခင္ႏွလံုးသြင္းပါသည္။နက္နဲမႈကို ေလးနက္စြာထြင္ေကာ္ေသာအခါ  ေစ့စပ္ေသခ်ာရ

မည္သာျဖစ္၍  လွ်ပ္ေပၚေလာ္လီ၊ ၀စီေဘဒ၊ ဖရုႆ၀ါစာ ဟု တစ္ခ်ိဳ႕တို႔ကဲ့ရဲ႕ေကာင္းကဲ့ရဲ႔ လိမ့္မည္၊  ျပစ္တင္ေကာင္းျပစ္တင္လိမ့္မည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေနာ့္အဖို႔ သင့္ေတာ္ရာ ယုတၱိယုတၱန္ညွိႏိႈင္းဖို႔ရာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေဒသသနာေတာ္မွတစ္ပါးျမဲျမံေသာ အကိုးအကားကိုမျမင္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌သီတင္းသံုးစဥ္ကာလရွင္ဥဒါရီသည္ရဟန္းေယာက္်ား ေက်ာင္း

၌ေန၍ ရဟန္းျပဳပါ၏။ အရွင္ဥဒါရီ၏ မယားေဟာင္းသည္လည္း ဘိကၡဴနီမတို႔ေက်ာင္းေန၍ ရဟန္းမျပဳ၏။ ရွင္ဥဒါရီသည္ ဘိကၡဴနီမျဖစ္ေသာ မယားေဟာင္းထံ၌ေန႔တိုင္းမျပတ္ဆြမ္းစား၏ ဘိကၡဴနီမသည္လည္း ရွင္ဥဒါရီထံသို႔ ေန႔စဥ္မျပတ္လာ၏။ ထိုရဟန္းႏွစ္ဦးတို႔သည္ ငယ္ရြယ္စဥ္ကာလကပင္က်င္လည္ရင္းျဖစ္၍ ရွက္မႈကင္းမဲ့ေလရာ တစ္ေယာက္သည္ တစ္ေယာက္အား လွ်ိဳ႕  ၀ွက္အပ္ေသာ အဂၤါႀကီးငယ္တို႔ကိုျပလွ်က္ ရွင္ဥဒါရီကား သုကၠံသည္လႊတ္ေလ၏။ သုကၠံသည္လြတ္ေလေသာေၾကာင့္သင္းပိုင္၌ေပလူးေလ သည္တို႔ကို ေလွ်ာ္ဖြတ္ေပးရန္အလို႔ငွာ ဘိကၡဴနီမအား အပ္ေလသည္။ ဘိကၡဴနီမသည္လည္း သင္းပိုင္ႏွင့္တကြ ေပလူးေလေသာ အခ်ိဳ႕ အခ်ိဳ႕ ေသာသုကၠံတို႔ကို ခံတြင္းျဖင့္စုပ္ၿမိဳ၏။ အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေသာ သုကၠံတို႔ကို အဂၤါဇာတ္၌ ထည့္သြင္းေလ၏။ ဤသို႔ ထည့္သြင္းစုပ္ၿမိဳေသာအမႈကိစၥျဖင့္ ကိုယ္၀န္ယူေလသည္။ ထိုအေၾကာင္းကုိ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ၾကားသိေတာ္မူေသာအခါ
ရုန္႔ရင့္ၾကမ္းထန္းသည္ဟူ၍ ႏွလံုးမသြင္းဘဲ ဆိုသင့္သည္ကိုဆို၍ မိန္႔သင့္သည္ကို မိန္႔လွ်က္

ေယာပန ဘိကၡဳ အညာတိကယ ဘိကၡဳနီယာ သူရာဏစိ၀ရံ
ေဓါ၀ါေပယ် ၀ါ ရဇေပယ် ၀ါ ၊ အေကာဋာေပယ် ၀ါ  နသဂၢိယ ပါစိတၱံယံ 

ဟူ၍  သိကၡာပုဒ္ေတာ္ကို ပညတ္ေတာ္မူပါသည္။
                                       ၀ိနည္း- အ႒ကထာ                                

အဓိပၸါယ္အားျဖင့္ ။    ။ အၾကင္ရဟန္းသည္ ေဆြမ်ိဳးမေတာ္ေသာ ရဟန္းမိန္းမအား သကၤန္းေဟာင္းကိုဖြတ္ေလွ်ာ္ေစမူလည္း ဖြတ္ေလွ်ာ္ေစအံ့။ဆိုးမူလည္း ဆိုးေစျငားအံ့။ နယ္မူလည္း နယ္ေစျငားအံ့။ ရဟန္းတို႔အား စြန္႔ျခင္း၀ိနည္းကံေရွးရွိေသာ ပါစိတ္အာပါတ္သင့္သည္ ျဖစ္၏ ဟု ဂရုဏာသက္စြာမိန္႔ေတာ္မူပါသည္။ ဤအျဖစ္ကိုၾကားရေသာ ဗုဒၶဘာသာလူအေပါင္းတို႔အား ရုန္႔ရင့္ၾကမ္းထန္းေစအံ့ေသာငွာ မၾကားစေကာင္း မနာသာဟု ႏွလံုးမသြင္းဘဲ ရဟန္းတို႔ နယ္ပယ္တြင္ေသာ္ျငားလည္း ဆိုခြင့္ၾကံဳက ဆိုရသည္သာ၊ ေျပာခြင့္ၾကံဳက ေျပာရသည္သာ ၊ ကာေမသုမိစၧာ၊ အျဗဟၼစရိယာ တို႔ကို သိသာထင္ရွားေအာင္ ဖြင့္ဆိုသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ အ႒ကထာ၊ ဋီကာဆရာတို႔သည္လည္း ေမထုနေသ၀နဒု႒ဳလႅ စေသာစကားတို႔ကို ထင္ရွားသိသာေအာင္ ဖြင့္ဆိုသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ထုိထိုဆရာတို႔ ထားအပ္ေသာေစတနာႏွင့္ယွဥ္လွ်က္ ႏွလံုးသြင္း သေဘာထားကာ နားလည္ပါေစအံ့ဟု ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းခံပါသည္။ တတ္လြန္းသျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ေတာ္သိနားလည္လြန္းသျဖင့္လည္းေကာင္း၊က်မ္းဂန္တို႔ကို ေက်ညက္လြန္းလွ်က္ေသာ္

လည္းေကာင္း ေရးသားျခင္းမဟုတ္ဘဲ အထူးထူးအျပားျပားေသာ ကိစၥတို႔ကို အထူးထူးအျပားျပားေသာ ဗဟုသုတသည္ အထူးထူးအျပားျပားေသာ ေျပလည္ေက်လည္ျခင္းကို ေရာက္ေစႏိုင္သကဲ့သို႔သာ ကၽြန္ေတာ္သေဘာထားပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ လူငယ္ေဗဒင္ ဘေလာ့ဂ္ သို႔  
             “လာဖတ္လွည့္ဟုလည္းမဖိတ္ေခၚသကဲ့သို႔၊ မဖတ္ႏွင့္ဟုလည္း မတားျမစ္သည္ျဖစ္၍” 
 ေဖာင္းဖြမႈကိုေရွာင္လွ်က္ က်စ္လ်စ္ႏိုင္သေလာက္သာ ကၽြန္ေတာ္ ေရးသားပါမည္ ဟု.. တည္း။


ပုရိသသွ်တၱရ ႏွင့္ ဣတၳိသွ်တၱရ အခန္းဂ႑သို႔....။




                                                                                                                     လူငယ္ေဗဒင္